Bateleur tented camp - Leschiba wilderness

Maandag 10 september Kololo - Bateleur tented kamp

Vanochtend heerlijk uitgeslapen, om half negen weer een lekker ontbijt. En dan op naar de volgende lokatie. Het is 110 km rijden, maar helaas rijden we als we van de gravelweg afgaan toch verkeerd we hadden rechtsaf naar Vaalwater moeten rijden, maar we gingen links en dat heeft ons 2,5 uur tijd en 150 km gekost. Jammer volgende keer iets beter voorbereiden ;-) Onderweg bij een winkeltje en slager geplast op de meest ranzige toilet die we ooit hebben gezien, een dikke bruine laag waar eigenlijk fris helder water moet zitten, ranzig. Het is wel omschakelen van het paradijs in Kololo naar een tent, maar ook dat heeft charme. Bij de middag game drive zien we weinig dieren, later horen we waarom, die worden gevoerd bij de lodge, Beekse bergen?? Na de game drive een hapje eten, en gezellig een potje poulen en bij het kampvuur zitten.

Dinsdag 11 september Bateleur tented kamp

Lekker geslapen in onze tent en de wekker gaat weer vroeg voor de ochtend safari. Berrie blijft nog lekker in bed liggen. Twee uurtjes rijden we rustig door het park, een stop voor koffie onder het gezelschap van twee giraffen, blijft leuk. De gebruikelijke elanden, springbokken, duikers en wildebeesten wel een nieuw mooi vogeltje gespot de Mookgophong. Een lekker ontbijt en de rest van de dag relaxen, jammer van de wind en de wolken maar de temperatuur is prima. S-middags zijn de wolken weg en is het heerlijk warm. Er komen in de middag ook nog een stel jonge zuid afrikanen aan die het op een zuipen zetten. Het zijn "contracters" in de mijnen die aan het staken zijn. Ze hadden een metalen kist bij van ongeveer 1 m3 die volledig gevuld was met ijs. Dit was voor de vele brandy- cola's die ze dronken.

Woensdag 12 september Bateleur tented kamp-Leschiba Wilderness

Vandaag een rit van ongeveer 400 km. Deze wordt zorgvuldiger voorbereid dan de vorige en de reis loopt dan ook voorspoedig. De laatste 10 km omhoog is steil en we begrijpen meteen waarom in de beschrijving stond dat je hier een 4w-drive nodig hebt. Wel erg leuk om te rijden en te zien hoe je mede passagiers telkens een half metertje de lucht in schieten. Ergens halverwege komen we een bordje tegen met de tekst dat als je de receptie nog niet gebeld hebt dat je dat nu moet doen omdat het hek gesloten is. Er staan 2 nummers op het bord die we beiden gebeld hebben maar we krijgen een bandje waarop we horen bij geen gehoor het ander nummer te bellen, tja....! Voice mail ingesproken dat we er bijna zijn en hopen dat we straks binnen kunnen. Dan komt een bord 'over tien bulten ben je bij de poort', humor. Aangekomen bij het hek zien we weer een bord, maar nu met 4 telefoon nummers. We proberen er maar weer 1 en nu wel iemand die opneemt. We krijgen de cijfercombinatie van het slot en kunnen binnen. We worden hartelijk ontvangen en Maikel krijgt een hartwip als hij hoort dat er geen ontbijt is maar alleen brunch en avondeten! De rondavels zien er prachtig Afrikaans uit en het uitzicht vanuit het helaas wat kleine zwembad is werkelijk prachtig. Je kijkt de valei in, waar allerlei dieren bij de waterplaats komen drinken. Na het weghalen van de bedsprei kruipen er wat rode kleine wormachtige beestjes over het laken, even het dekbed openslaan en Berrie moet meteen een spin killen, hier worden wij niet blij van. We melden het en krijgen meteen schone lakens en de sprei mogen ze houden, die moet van de kamer af! Opgelost denk je dan, maar na een heerlijke braai komen we moe en voldaan op de kamer terug. Berrie doet een gordijntje dicht en ziet een enorme, enorme spin en schrikt zich de pleuris. Hij weet hem dood te maken met zijn brillendoos, mijn held!! We vonden naast het bed twee borrels, goedmakertje voor alle spinnen? Snel opgedronken en dicht tegen elkaar aan toch maar proberen te slapen, nog drie nachten te gaan.

Donderdag 13 september Leshiba wilderness

Deze ochtend beginnen we rond 7.30 uur met wandeltocht. Onze gids is Trymo, en hij heeft een erg grappige lach. Inka presteert het om na 500 meter de zool van haar rechter "geleende" wandelschoen van haar moeder kapot te lopen. Trymo komt meteen met een oplossing door elastiek van zijn rugzak om de schoen van Inka te binden. Hij gebruikt niet alle elastiek want je weet maar nooit. En ja hoor, na een poosje ook de andere schoen, het is net flappie de clown. Trymo geeft veel uitleg onderweg, wat interessant is. Zo stoppen we ook bij een "peperboom", van de blaadjes maken ze o.a peper. Hij gaf aan dat je dat kon proeven dus ik proberen. Bijt erin, niks, bijt nog een paar maal, en mijn god, dat was scheeeeerrrrrppppp. Na water en een half uur verder was mijn tong weer wat genezen.
Omdat Inka ervan overtuigd was dat er nog meer te slopen moest zijn, lukte het haar om ook de achterkant van de zool eraf te lopen. Lekker fris voor de voetjes , maar niet voor de dieren.

S'middags heerlijk in de zon, en er zijn ook een paar Zwitsers bij het "zwembad". Leuke mensen. Om 15.30 uur koffie en cake en om 16.30 een gamedrive met Trymo. Deze keer een neushoorn met baby op een afstand van ongeveer 7.5 mtr. Toen de neushoorn nog dichterbij kwam en we weg moesten rijden , startte de auto niet en zei Trymo: I don't like it when this happens.
Ik denk een grapje , want de auto startte gelukkig op tijd. Rond half 7 terug in het donker, en plotseling rende vlak naast de auto ineens een gnoe weg, even kort schrikken maar wel geinig. S'avonds bij het eten riep Sonja: "Oeh, er zit een animal in mijn eten !!!. Het klinkt dus alsof er een gnoe overeen loopt, maar dat valt mee, het is meer iets ter grootte van een vlieg. Maikel onze wandelende kliko interesseert het niet dat er zojuist wat proteïne op 4 pootjes over de vegetarische loempia is gelopen en eet die van Sonja dus ook lekker op.
Daarna nog even met de Zwitsers buiten bij een kampvuurtje gezeten, muziek gedraaid "Gouwe Ouwe" en meegezongen. Erg gezellig want 3 ervan zongen ook echt in een bandje. Rond 23.00 uur blussen Inka en ik het kampvuur en gaan slapen.

Vrijdag 14 september Leshiba wilderness

Deze ochtend wederom een wandeling met Trymo, maar nu de T1 route naar "Volture's Rock". Hier hadden we specifiek naar gevraagd want we hadden ansichtkaarten gezien waarbij mensen op een uitstekende rotspunt gingen liggen ver boven de grond, en dat moest hier in de buurt zijn. Na ongeveer een uur komen we daar aan en het is echt een schitterend uitzicht, alleen jammer van het weer. Het is bewolkt, waait best stevig en het wordt steeds mistiger. We gaan dus allemaal op die uitstekende rots liggen die ongeveer, volgens Trymo, 250 mtr boven de grond hangt. Ik moet toegeven dat ik (Berrie) toch even dacht "Niet afbreken lieve rots", en weet zeker dat Marleen de Kort van vreugde er een handstand op had gedaan. Nu het adrenaline-peil is opgevoerd, hebben we weer genoeg energie voor de weg naar beneden, en te genieten van een welverdiende brunch. De mist en de wind zijn inmiddels toegenomen en het lijkt erop alsof dit toch echt een dagje bij de open haard wordt. Inka en ik nemen eerst nog een lekker "buiten-badje" wat uitkijkt over de vallei en daarna scrabbelen we nog wat bij de open haard met 2 olie lampjes en een lekker glaasje wijn op tafel. S'avonds blijkt dat we een nieuw team hebben, en de kok is Lucas. Een ontzettend aardige kerel, helemaal als we ook nog een heerlijke biefstuk met champion roomsaus voorgeschoteld krijgen. Zalig.
Tevreden naar bed en morgen wacht alweer op weg naar de volgende locatie, "Tzaneen".