Amsterdan-Los Angeles-IndianWells-Phoenix

24 mei 2014 Tilburg - Amsterdam

Het is zover, vandaag vertrekken we naar Hoofddorp voor een overnachting om morgen ontspannen naar Amerika te vliegen. Ik (Berrie) merk dat ik toch een beetje last heb van vakantiestress. Ik wordt pas echt rustig als ik in de auto zit en deur dicht sla. Heerlijk het kan beginnen. Autootje starten en radiootje aan. Op naar Los Angeles. Het eerste nieuwsbericht wat we op de radio horen nog voor we wegrijden is dat er iemand in Los Angeles 6 mensen op straat heeft doodgeschoten omdat hij boos was? Fijn!

We komen op tijd aan bij van de Valk. Tijdens het inchecken blijkt er een hoop getjingel en getjengel uit de kelder te komen. Dit gaat door het hele hotel heen. Blijkt een bruiloft van een India's koppel te zijn. Het meisje achter de bali wordt er ook al gek van. Ik kon alleen maar hopen, geef ons een kamer zo hoog mogelijk of zo ver mogelijk hier vandaan. Inka brengt goed nieuws, we hebben een kamer helemaal achterin in het "nieuwe gedeelte".Dit blijkt het I Am hotel te zijn. Modern en lekkere bedden. We kijken de 1e helft van de Championsleague finale in de bar onder het genot van een biertje. 2e helft kijken we op de kamer maar als het verlenging wordt zijn we toch te moe en vallen in slaap. Jammer zo blijkt want Real scoort nog 3x in de verlenging. Ach, het is maar een spelletje.

25 mei 2014 Amsterdam

Lekker ontbeten, ingecheckt, koffers afgegeven, security check en wachten tot we vertrekken. Bijna tijd maar we mogen nog niet boarden? Half uur vertraging geeft het bord aan. Jammer kan gebeuren. He? Ik krijg automatisch updates via sms van United, weer een half uur erbij. Na een kwartier weer een half uur erbij. Godver..... Dan over de speaker een mededeling dat een lampje niet uitgaat ? Ze zijn er mee bezig. Nog een half en nog een keer. Nondeju! Weer een bericht..... Sorry, sorry ze plaatsen een nieuw onderdeel, maar niemand hoeft ongerust te zijn. Iedereen haalt zijn overstap. Uiteindelijk wordt het steeds later en omdat we de vlucht in Houston van 15.30 niet meer halen zijn we overgeboekt naar een vlucht van 20.00 uur. Klote, maar er is tenminste een vlucht. We zouden om 10.10 vertrekken en het is inmiddels 14.30. We krijgen wat "eten" van United. Zakje chips, snickers en een cola. Jeuuuu.
Uiteindelijk om 16.00 uur het verlossende bericht. De vlucht is geannuleerd...Wat ? Inderdaad GEANNULEERD! Godver, shit , klote, nondeju.....
En nu ? Overnachting ? Eten? Wie bellen? Welke vlucht morgen?
We moeten koffers halen op band 16 en dan opnieuw naar incheck balie. Bij band 16 staan mensen te wachten van nog 3 vluchten terwijl band 15 en 17 niet gebruikt worden. Ook hier weer een uur wachten voordat we koffers hebben. Pffff. Dan naar incheckbalie en ook daar worden we geconfronteerd met een rij van 300 bellende en stressende mensen. Een enorme rij kronkelt zich door Schiphol, mede omdat United de mensen om boekt met maar 4 balies . Verschrikkelijk. Na een half uur wachten zijn we 2 meter verder. Nog 50 meter te gaan. Dan hoor ik achter mij een stel Amerikanen die rechtstreeks met United aan het bellen waren en zo de vlucht om geboekt hebben. Ze hebben daarvoor wel een half uur moeten bellen maar ja , zeker sneller dan die lijn waar wij in staan. Ik vraag of ik nummer mag hebben en probeer het ook maar. Omdat ik bij het keuze menu waarschijnlijk onjuiste of onvolledige gegevens insprak, kreeg vrijwel meteen iemand aan de lijn. Nou mijnheer, u reist met Mollen? Ja, zeg ik " thats us" . Oh, u bent reeds om geboekt , morgen om 11 uur vertrekt u naar Houston. Ok, dus ik hoef niet meer in de rij te staan? Nee mijnheer dat is niet nodig. Ik durf de rij niet te verlaten, en vraag hoe het met hotel en eten zit? Spreekt u maar gewoon een medewerker aan die zijn op de hoogte en regelen het voor u. Inka checkt ons inmiddels opnieuw in bij zo'n incheck zuil en ziet inderdaad een nieuwe vlucht voor ons staan en print alvast de nieuwe tickets. We zien een medewerker lopen en vragen hoe het zit met een hotel enzo. We hebben een overnachting in het Steinberger hotel, met avondeten en drinken. Buiten kun we opstappen op de "shuttlebus". Wij zijn dus uit de rij ontsnapt , en de meeste mensen staan daar dus nog terwijl dit mogelijk niet nodig is. United laat niets van zich horen. We komen bij de bus aan en ja hoor, ook hier weer een lange rij natuurlijk, het houdt niet op. Na 20 min komt er een touringcar aanrijden en hier willen we toch echt wel inzitten voor alle andere dadelijk ook naar buiten komen en voordat we bij het hotel met inchecken hetzelfde tafereel ondergaan. De bus stopt en iedereen gedraagt zich als een stel zombies die 4 weken niets gegeten hebben en nu een zakje chips zien voorrijden. Jezus! Maar we hebben een plekje, godzijdank !
Eenmaal bij het hotel gaat het inchecken vrij vlot en ook hier mooie kamers. Ff douchen, pintje drinken in de bar en eten. In de bar leren we nog een boer kennen die 20 jaar geleden verhuist naar Texas en nu 20 hectare (= gelijk aan 2000 voetbalvelden!) aardappels bewerkt. Het meeste is bestemd voor Lays,en hij is er ook trots op want Lays wil alleen maar de beste kwaliteit. Bij ons zit ook nog een Venezuelaan. Dat is een advocaat, die het niet zo eens met de huidige leiders in zijn land en tijdens demonstraties soms ook studenten "helpt" door zelf ook maar een sjaal om zijn hoofd te binden en stenen mee te gaan gooien. Al met al, we drinken er een paar en het is gezellig.


26 mei 2014 - Amsterdam - Houston - Los Angeles

Wederom dag van vertrek. Hopelijk vandaag meer geluk.
Voor de gasten van de geannuleerde vlucht staan om 8.30 4 touringcars klaar. Wij denken erover om die van 9 uur te pakken. We hebben tenslotte toch al nieuwe tickets, dus koffers afleveren en klaar. Zo hoeven niet met de drukte mee. We worden echter om 6.30 al wakker en veranderen van plan. Laten we nu maar gaan ontbijten en pakken de bus van 8 uur. Dit blijkt een goede zet want er stond me toch al een rij bij United. Het bleek dat er 7 vliegtuigen tussen 10 en 11 vertrokken. Nadat we de koffers kwijt waren was de rij alleen maar langer geworden met de mensen van de bus van 8.30. Het vliegtuig vertrekt deze keer op tijd. Gelukkig.

We komen aan op Houston en moeten eerst door de douane. Jezus christus, wat een rij. We hebben ander half uur om over te stappen, dat is toch wel genoeg. Een Nederlander zegt: ik wou dat ik zoveel tijd had. Goed , dat geeft rust. Het duurt toch gauw een half uur want je moet vingerafdrukken laten maken, vragen beantwoorden enz. Goed we hebben nog uur. Moet genoeg zijn, toch? We horen dat de koffers van de mensen die een aansluiting hebben met een binnenlandse vlucht deze op kunnen halen op band 2. Zie je wel , ze houden er rekening mee. We lopen toch enigszins gehaast naar beneden en treffen daar wel 600 man aan. Dit voor de volgende controle van het paspoort en douanebewijs. Echte we zien dat band 2 helemaal vooraan is en lopen er naar toe maar zien nog geen koffers. Ik vraag een vrouw waar deze zijnen dat we binnen drie kwartier onze vlucht moeten hebben. Oh die hebben ze verplaats naar band 8. Oké en onze vlucht ? We hebben al een geannuleerde vlucht achter de rug. Tja sorry mijnheer, ik kan u niet helpen. U moet gewoon achter aan sluiten. Het zal krap worden maar als hem mist dan heeft laat u hen om boeken en heeft u waarschijnlijk weer een vlucht een uur later. Godver, shit, klote, kak.........We staan in de enorme rij en zie de tijd wegtikken. Met nog 20 min te gaan zijn we er doorheen en trekken een spurt. Waar moeten die koffers heen, waar ?? Een man ziet ons rennen en zegt, voor aansluiting binnenlandse vlucht die kant op. We gooien bijna rennend onze koffers op een band waarvan we eigenlijk nog steeds niet weten of dit op het moment van schrijven de goeie is. Maar koffers kwijt, we gaan het halen. Hup trap omhoog en .......... Of course , weer een gigantische rij bij de volgende checkpoint met scan apparatuur. De moed zakt in onze schoenen. De vlucht vertrekt om 15.32 en om 15.30 zijn we klaar. Mijnheer welke gate naar LA ? Vlucht van 15.32 vraag hij? Ja die, schiet op man. C32 roept hij en we rennen alsof ons leven ervan af hangt. Het is een pokke eind rennen en we zijn kapot , maar zien dan gate C32. Yes, er staan nog mensen, ze zijn nog aan het in checken, we hebben het gered. Toch? We zie op het bordje. San Fransisco ? Mevrouw, we zoeken LA van 15.32 ? Oh , die vertrekt van C44. We zette meteen de laatste sprint in maar horen de vrouw achter ons aan roepen "don't border he has already left". Godver, kak, shit, klote.....zit dan echt niets mee?

We moeten onze vlucht om boeken, hopelijk duurt het niet te lang. We zweten ons kapot en wachten met spanning. U heeft een vlucht om 18.10 , maar ik kan u ook op standbye seats zetten van 16.55 en ik denk dat u een goede kans maakt. Nou ik hoop het, maar geloof momenteel nergens meer in. We wachten en inmiddels krijg ik ook een berichtje binnen dat de vlucht van 18.10 een half uur vertraging heeft. Tuurlijk, stamp ons nog maar verder de grond in. Aub, laat ons voor een keer vandaag geluk hebben en gun ons 2 stoelen op de vlucht van 16.55. Please? Het boarden is begonnen, iedereen zit er volgens ons in. Nog een kwartier, elke minuut zitten we nagelbijtend te kijken naar de 2 dames van de check in. Dan horen we ze zeggen dat er nog 7 stoelen zijn en omdat Inka en ik als eerste de standbye seats hadden gereserveerd wordt aan ons en nog 5 anderen gevraagd om in een rij te gaan staan. De dames staan op de uitkijk voor die 7 passagiers en de een vraagt aan de ander of ze die zeven al kan uitchecken. Nee nog niet zegt ze. Godver, schiet op we houden het niet meer. Dan komt er om de hoek een stelletje aan kruipen met een kindje. Zijn dit 2 of 3 personen? Die tellen voor 2. Goed nog 5 plaatsen. En jaar hoor nog iemand, nu nog maar 4. Nogmaals, moet ik die 4 eruit gooien? Ja zegt ze en we hebben koud onze tickets en er komen 4 kleine Japannertjes de hoek om." Go back sir, you are to late and have to rebook your ticket." Konidjiwa en bedankt Japannertjes! Eindelijk een beetje geluk. Het is echter wel erg krap (ja zelfs voor ons) en bloedheet in het vliegtuig en het vertrekt uiteindelijk vanwege het kloteweer en drukte ook nog eens 3 kwartier te laat maar daar zijn we inmiddels wel aan gewend en nemen dit voor lief.

Na nog eens een kleine 4 uur vliegen in die zweethut, komen we dan eindelijk aan in LA. At last. Als het goed is zijn de koffers er al aangezien we die op de band gegooid hebben voor de volgende vlucht. We gaan naar de informatiebalie en vragen of onze koffers er al zijn. "ik zie er 1 die in het systeem zegt ze" . Nee he , het zal toch niet ? Maar die is met deze vlucht meegekomen ? Met deze? Ja en waarschijnlijk is die andere nog niet gescand vervolgd ze want ze zijn nog bezig. Dus ook al waren wij op tijd geweest met de vorige vlucht dan hadden we alsnog op onze koffers moeten wachten waarschijnlijk. We houden de rolband in de gaten en die van Berrie komt van de band. Spannend.
Jaaaaahhhh ook die van Inka. Thank god !!
We halen bij Hertz de huurauto op waarbij ze eerst nog proberen om extra verzekeringen ter waarde van 500 dollar proberen aan te smeren maar daar bedanken we voor. We zijn moe en willen naar het hotel wat nog een klein half uurtje rijden is.
Daar eenmaal aangekomen zeggen ze bij de receptie dat de lift kapot is. Tuurlijk. Geeft niets, het minst van onze problemen vandaag. Onze kamer ligt aan een drukke doorgaande weg wat je erg goed kan horen, wat erg fijn is als totaal kapot op je bestemming komt. Omdat het toch maar 10 min lopen is naar de Walk of Fame, doen we dat nog even. Het stelt inderdaad niet veel voor zoals sommigen zeggen en we gaan nog een burgertje doen bij de Mac en terug naar het hotel.


27 mei 2014 Los Angeles - Indiana Wells

Aangezien we gisteren dus een dag gemist hebben proberen we vandaag 2 pretparken op 1 dag te doen nl Universal Studios + Sixflags Magic Mounitain. Hiervoor rijden we ook nog even naar plekje in de Hollywood Hills waar je een mooi uitzicht hebt op de Hollywood letters. We zijn mooi op tijd bij Universal, het is gelukkig niet druk. Gave 3D attractie's Transformers, The Mummy Returns en Despicable Me. Maar we zijn begonnen met de studio tour met daarin 3D King Kong, heel gaaf en de film set/ straat van Desparate House Wives. Dan door naar Six Flags we hebben een platinum fastpass dus overal maar een paar minuutjes wachten, dat schiet op. Een paar oude beestjes schudden je aardig door elkaar heen, maar dan Superman The Ride wat een snelheid (160 km/uur) en hoogte (110mtr) super vet. Dan Tatsu waar je een paar G's op je donder krijgt waar je eng van wordt., maar wat is het gaaf. Toen The Green Lantern en bijna ging het licht uit, bij de laatste draai zag Berrie sterretjes, je krijgt er een whiplash gratis bij. Maar toch allemaal best een eind lopen dus de tijd gaat snel. Het is inmiddels half zeven en we moeten nog de twee nieuwste achtbanen doen, X2 en Full Trottle. Dan toch maar de fastpass hiervoor upgraden? Waaattttt het is 15 euro pp en per achtbaan, wat een afzetters, maar ja je wilt deze niet missen :-( . Ggelukkig is de dame bij de balie heel aardig en bied aan naar de achtbaan X2 te bellen om te vragen hoe lang de wachttijd is. Dat valt mee 15 min. en wauw wat een rit ondersteboven en achterstevoren door loopings, veruit de beste achtbaan die wij ooit hebben gedaan. Dan door naar Full Trottle ook deze is super, over de kop met alleen een beugel over je benen. We hebben genoeg gehad en zijn om 20 uur klaar. Nu moeten we nog 2,5 uur rijden naar de volgende bestemming. We rijden om en om omdat we allebei kapot zijn en moeite hebben om de ogen open te houden.

Slaapdronken komen we aan in Indian Welles stappen we uit de auto zo de oven in. Jezus wè hiiiittttt is het hier nog zo loat !! Het is 23.30 en nog 29 graden. In de lobby waar we inchecken hebben ze daar iets op gevonden , namelijk airco op -14, dat maakt +15 toch ? Mafketels zeg ik. Zelfs op WC zo koud, je frutje vriest er nog net niet af. We gaan naar de kamer en daar is het lekker warm. Truste.

28 mei 2014 Indiana Wells - Phoenix

S,ochtends genieten we van een lekker ontbijt in het Miramonte Resort. Daarna besluiten na al het geweld van gisteren even lekker te relaxen aan het zwembad voordat we doorrijden naar de de volgende tussenstop Phoenix. Het s lekker maar de temperatuur neemt erg snel toe. Het zou vandaag dan ook weer 40 graden worden. Toch maar schaduw opzoeken. Daarna nog een heerlijke lunch en we vervolgen weer onze weg.

Aangezien we nu vooral woestijngebied krijgen, eerst een piepschuim koelbox + ijs kopen en 48 flesjes water. Wij zijn goed voorbereid deze keer. Ons zullen ze niet hebben. Toch?
Zo lekker op weg, met links en rechts niks dan droogte en een lange weg vooruit. De TomTom mijnheer zegt "volg de weg gedurende 328 km". Prima, beetje saai maar ach. En dan "kut"! Ink! Ja? Godver! Wat? Benzine? Oh nee! Ja, we hebben nog net een kwart. Stelletje dombo's. Unbelieveble. Nog niets geleerd van de vorige vakanties! We rijden maar zo rustig mogelijk, paniekerig verder en hebben god gesmeekt voor een benzine station. Uiteindelijk doemt er 1 in de verte op. Geen fata morgana? Nee een echte, thank god !

We komen aan in Phoenix en eten daar nog iets. Ik bestel wat krokante kipreepjes en Inka Krokante chickenwings. De ober vraagt of ze van pittig houdt en ik bevestig ;-). Er zit volgens mij flink wat sambalsaus op die dingen maar Inka begint er lustig aan te knauwen. God wat zijn die krengen pittig. Pfff. Alles goed vraagt die ober, en Inka knikt ja, maar ik denk nee, want ik zie het zweet al op haar neus staan. De ober denkt volgens mij hetzelfde en biedt een groot glas water aan. Inka begint nog meer te zweten en ook de ober grijpt in. Toch maar een nieuw portie mevrouw. Ja, doe toch maar. Het volgende portie is met de saus aan de zijkant en we hebben door dat ze al aardig pittig zijn zonder de saus.

Inka pakt nog iets uit de auto voordat we naar de kamer gaan en komt terug met een spannend verhaal wat ze net toch meemaakte op de parkeerplaats. Ze pakt spullen uit de auto en naast haar start plotseling een auto waar niemand in zit? Er zit niemand in en er is niemand te bekennen ? Een grapjas misschien.

We zitten op de kamer en de koelbox staat nog in de auto. Haal ik wel even zegt Inka.
Inka komt de kamer weer op, en heeft ze toch weer een mooi verhaal. Uh, Ber. Ja Ink? Die auto die plotseling starte. Ja? Dat was onze auto. Dat gebeurt als je op dit knopje drukt. Ok, weer iets geleerd!